In de vorige blogpost stelde ik je de SMDV Speedbox Mega 180 voor. Ik ging er even mee op stap - en was er iets meer wind geweest, dan was de softbox met mij op stap gegaan - in Gent waar ik woon. In iets meer dan twee uur tijd werkten we ongeveer vijf verschillende set-ups af omdat Lana, model van dienst, op tijd terug thuis moest zijn voor… dansrepetities. Wanneer je een beetje gehaast bent, wil je natuurlijk niet de helft van je tijd verspillen met het opzetten van je lichtmateriaal. In deel 1 toonde ik je al dat ik er in geslaagd was om de Mega 180 op te zetten in minder dan één minuut, een indrukwekkende prestatie voor een softbox van deze grootte. En de verdienste daarvoor gaat helemaal naar het ontwerp van de SMDV, niet naar mijn twee linkerhanden! In de video hieronder zie je ons de eerste foto maken. Ik noem dit mijn ‘warming up shots’: het is een veilig shot dat technisch niet te ingewikkeld is en we maakten het in een rustig hoekje van de stad, aan de achterkant van het Gravensteen. Rustig beginnen laat ons wat ingespeeld raken op elkaar en in de flow van de shoot te raken zonder dat er al te veel toeristen op onze handen (en voeten) zitten te kijken. Het is ook altijd geruststellend om zo vroeg mogelijk tijdens de shoot op zijn minst al één bruikbaar shot op zak te hebben.
Wat ik geweldig vind aan de SMDV Mega 180 is dat deze softbox door zijn grootte in staat is om heel zacht licht te maken, zelfs voor portretten ten voeten uit. Ik hielp hem hier nog een handje bij, door hem in het beeld te plaatsen, een tweede foto te maken zonder softbox en model en via een laagmasker in Photoshop (zoals je ziet in de video) die softbox dan terug weg te poetsen, een techniek die ik meer en meer gebruik omdat ik dan nog méér controle heb over de richting en de plaatsing van mijn licht, zeker bij groothoeklenzen.
Hieronder zie je in anderhalve minuut de hele shoot versneld van start tot finish, inclusief de nabewerking. In realiteit nam die laatste ongeveer 15 minuten in beslag. Ik werkte met de GF23 op mijn trouwe Fujifilm GFX 50S omdat ik er ook het hele kasteel wilde op hebben. Maar door die breedhoeklens werd Lana’s arm iets te veel vervormd. Daarom corrigeer ik hem in Photoshop met het Uitvloeien (Liquify) filter. De colour grading deed ik met een van mijn Creative Profiles for Lightroom Classic CC, Photoshop CC 2018 and Camera Raw.
De Fujifilm GFX 50S is mijn favoriete camera ever. Je kan bijna gelijk wat doen met de RAW bestanden die daar uit komen. Indien je me niet gelooft, bekijk dan even deze (Engelstalige) blog post van me, waar ik een foto recupereer waar per ongeluk de flitser niet afgegaan was. Maar wees gewaarschuwd: ik ken alvast één fotograaf die na het lezen van deze blogpost zich een GFX aangeschaft heeft :-)
Wil je meer weten over hoe ik mijn flitsfoto’s voorbereid en bewerk, en hoe ik tijdens het ene al rekening houd met het andere? Kom dan naar de unieke Masterclass die ik organiseer op 22 oktober. Op drie uur tijd deel ik je mijn ervaring van 25 jaar Photoshop, 15 jaar flitsen en 10 jaar Lightroom… Meer info hier.
De GFX heeft me bewust trager doen werken en ik maak ook meer gebruik van mijn statief, in dit geval mijn Sirui Traveller T2204-XL. Je ziet me hier ook de hoekzoeker-adapter voor de GFX gebruiken. Een geweldig accessoire. Ik draag een Spider Holster en de GFX heeft een Spider koppeling met daarop een Arca Swiss compatibele plaat. Ik zie er een beetje uit als Robocop maar ik heb het opgegeven om er fashionable te willen uitzien als ik aan het fotograferen ben. Het is het gebruiksgemak dat telt! Ik laat het mooi zijn aan mijn modellen over ;-) Foto © Frank Verheye.
