Wat voorafging: in April van dit jaar gingen reisfotograaf Matt Brandon en ikzelf, vergezeld van een beperkte groep fotografen en begeleid door een top-team van gidsen en fotografische fixers voor de eerste keer naar Mongolië. Onze bedoeling was om de grondslag te leggen voor een nieuwe reisfotografie-workshop die door zal gaan in de eerste helft van 2019. In het eerste postkaartje kon je al kennis maken met een van de hoogtepunten: ons uitgebreide bezoek aan de vermaarde Eagle Hunters. In deze tweede aflevering krijg je nog wat meer materiaal van deze eerste week te zien.
De Eagle Hunters wonen in een uithoek van Mongolië. De keuze tussen een vlucht van drieënhalf uur naar Bayan Öglii of tweeënhalve dag dooreengeschud worden in een auto was snel gemaakt. Aan dat dooreenschudden ontsnapten we overigens toch niet, want van de luchthaven (lang geleden dat ik nog eens met een propeller-vliegtuig gevlogen had) was het nog een drietal uur per 4 x 4 naar ons tentenkamp. Daar verbleven we gedurende maar liefst vier dagen in de buurt van een familie Eagle Hunters, zodat we volop gelegenheid hadden om hen te leren kennen en uitgebreid te fotograferen. We hebben hen al laten weten dat we volgend jaar terugkomen!
Hieronder zie je een close-up van een van de arenden van de familie. Bemerk hoe mooi versierd de kapjes zijn. Ik gebruikte hiervoor de 110 mm f/2.0 GF lens voor de GFX, die ik speciaal voor deze trip gekocht had (een mens heeft toch een excuus nodig, niet?). Op f/2 is de scherptediepte flinterdun - vergelijkbaar met f/1.4 op een 85 mm fullframe lens. Daarom koos ik hier voor f/4 om wat marge te hebben.
De eerste dag fotografeerden we Silou en zijn zoon Ayu in de buurt van ons kamp. Wanneer je een belangrijk onderwerp te fotograferen hebt, wil je natuurlijk geen kostbare tijd verliezen met alles nog in gereedheid te brengen. Daarom gebruiken we vaak een stand-in om de belichting uit te proberen. Hieronder zie je Matt Brandon in die rol. En neen, hij heeft geen gebroken arm... Hij doet gewoon alsof er een adelaar op zit! Alhoewel het lente was, was er heel veel zon, zodat onze Godox AD600 flitser bijna continu op volle kracht moest werken. Alhoewel hij prima zijn mannetje stond, nemen we volgend jaar de Godox AD600 Pro mee: die heeft namelijk een herlaadtijd op vol vermogen van slechts één seconde, tegenover ongeveer drie voor zijn voorganger! Je ziet hier ook een trucje dat ik vaak gebruik (en dat ik ook uitleg in mijn boek Flash! Flitsfotografie op locatie): om bij volle kracht nog wat meer licht uit de flitser te persen, laat ik hem gewoon in beeld komen. Zeker wanneer hij een deel van de foto bedekt (zoals in dit geval de lucht), dat via Photoshop's Content-Aware Fill makkelijk te reconstrueren is. Vooral wanneer je in High-Speed Sync fotografeert, zoals bij deze op 1/4000e seconde gemaakte foto, gaat er veel flitskracht verloren. Deze oplossing kan dan het verschil maken tussen een goed belichte foto en een onderbelichte foto.
Omdat het ook geweldig waaide, kwamen onze chauffeurs op het lumineuze idee om twee van de Forgons in een V-vorm te parkeren, zodat ze als windbreker fungeerden. Dat maakte het makkelijker om de SMDV Alpha 110 softbox te bedienen.
Hieronder vind je een aantal foto's van de sessie met Ayu en zijn adelaar Ana. Om flitskracht te besparen, werkte ik op de synchro-tijd van de GFX en gebruikte ik een zes stops ND filter van Formatt-Hitech om toch met een open diafragma te kunnen werken. Het resultaat is dat de actie bij 1/125e niet helemaal bevroren wordt, maar ik vind dat voor deze foto niet erg, integendeel: het geeft volgens mij de wisselwerking tussen Eagle en Hunter zelfs beter weer.
Normaal ben ik een geweldige groothoek-fan, maar de 110 mm is zo'n fantastische lens dat ik ze veel meer dan ik verwacht had gebruikt heb. Hieronder vind je een vergelijkbare foto, maar dan met de 32-64 mm GF lens gemaakt. Deze lens is te vergelijken met een 25-50 zoomlens op fullframe.
Na deze introductie-sessie zouden we er de volgende dagen nog op uit trekken, maar ditmaal wilden we het woeste Mongoolse landschap ook in de setting betrekken. Voor iemand zoals ik die in één van de drukst bevolkte landen ter wereld woont, is de uitgestrektheid van Mongolië behoorlijk indrukwekkend. Voor de foto hieronder vergat ik even mijn hoogtevrees en klauterden we voorwaar op een rots. Deze web-weergave doet het detail van de Fujifilm GFX geen eer aan maar de foto's op mijn computerscherm zijn zo scherp dat je je er aan kan snijden ;-)
Hieronder zie je een aantal full-size crops op 2.500 x 2.500 pixels. Klik op een miniatuur om hem close-up te zien. Bij de adelaar is er een beetje bewegingsonscherpte, omwille van de sluitertijd van 1/125e.
Een van de unieke aspecten van deze workshop in vergelijking met andere, is dat we veel met flitslicht werken en dat je als deelnemer uiteraard van onze ervaring en ons materiaal gebruik kan maken. Flitslicht geeft, zeker wanneer je een onderwerp hebt met veel textuur, net dat tikkeltje meer pit en scherpte aan een foto. Ook hier liet ik de softbox in beeld komen om het onderste uit de kan te halen en zo zacht mogelijk licht te hebben. Ik werkte op statief, mijn Sirui Traveller, en maakte op het einde van de reeks nog een foto zonder de softbox in beeld zodat ik daar het linkerdeel van mijn foto kon gaan halen.
Om hetzelfde effect te krijgen in-camera zou ik mijn licht twee keer zo ver hebben moeten plaatsen (en dus een vier keer krachtiger flitser nodig gehad hebben). Bovendien zou het licht niet zo zacht geweest zijn, tenzij ik een nog grotere (en op zijn beurt nog meer licht-verslindende) softbox gebruikt had. Het waaide echter zo hard op deze heuvelkam, dat het al een prestatie was om de 110 cm SMDV min of meer op zijn plaats te houden!
Ik probeer ook altijd mensen te fotograferen wanneer ze zich niet of minder van de camera bewust zijn. Hieronder zie je de stoere Silou voorwaar glimlachen. Ook deze foto's zijn met de 110 mm gemaakt.
Voor de foto hieronder klikte ik de 23 mm GF lens (te vergelijken met een 18 mm fullframe) op de GFX en ging ik plat op de buik om de adelaar nog indrukwekkender in beeld te krijgen dan hij al is.
De Eagle Hunters verplaatsen zich normaal te paard, en dat wilden we de volgende dag ook gaan fotograferen. Hieronder zie je een van mijn favoriete beelden van de reis: Silou en zijn zoon op hun paard met achter hen het indrukwekkende landschap. Deze locatie staat ook volgend jaar terug op het programma, tenzij... onze fixers nog iets spectaculairders vinden!
Een van de standaard uitsnede verhoudingen die je in de GFX aantreft, is 65 x 24. Dit is een hommage aan de oude X-Pan afmetingen. Uiteraard kan je dit met foto's van andere camera's ook achteraf in Lightroom of in Photoshop, maar het leuke is dat je in de GFX deze uitsnede dan ook in je zoeker te zien krijgt én... dat je nog ongeveer 24 megapixel overhoudt...
Het mag misschien vreemd klinken van een auteur van een boek over flitsfotografie, maar één van de dingen die je moet leren wanneer je met flitslicht werkt, is weten wanneer je het ding beter niet gebruikt. Oorspronkelijk was het de bedoeling om deze sunset-shoot met flits te fotograferen maar het zag er gewoon heel artificieel uit. Dus besloot ik het natuurlijke tegenlicht zijn magische ding te laten doen...
De laatste dag werden we uitgenodigd om de maaltijd te nuttigen bij Silou en zijn familie en daar hoorde nogal wat vodka bij! Gelukkig had ik voordien nog even de gelegenheid gehad om wat misschien de volgende generatie Eagle Hunters zou worden, vast te leggen...
Mijn voorraad Eagle Hunter foto's is bij deze officieel uitgeput! Maar, we fotografeerden ook nog monniken, herders, nomaden en ander fotogeniek volk. Meer daarvan vind je binnenkort in deel drie. Wil je er volgend jaar ook bij zijn? Schrijf je dan via deze link in om als eerste op de hoogte gehouden te worden wanneer we de details bekend maken.
Alle foto's op deze website © Piet Van den Eynde, tenzij anders aangegeven.